Hayata Dair

Dünyanın en anlamsız duygusundan bahsedeceğim belki. 'Sevmek', 'sevdalanmak', 'aşk'.. Adına denen şey her ne ise. Bir insan bir insanı neden sever, nedir seni ona çeken bu kadar istmene sebep olan. Mantık çerçevesinde bakıldığında insan gayet tek başına hayatını sürdürebilecek bir varlık. Evet sosyal bir varlık fakat bir erkek erkek arkadaşlarıyla işte kadında kadın arkadaşları ile bu sosyal doyuma ulaşabileceği gayet tabi bir durum. Peki sevmek neden vardır? Bir insan neden her haz ile istenir. Üremek bu soru için çok basit ve kolaya kaçma cevaptır. Sorunun cevabı asla bu olamaz. Rasyonel bir şekilde açıklamak mümkün değil. Freuda göre ego idea falan filan anladığınızı varsayıyorum işte. Bu gene rasyonel bir cevap ki, kanımca sebep bu da değil. O zaman bunun cevabını ne olarak vereceğiz? Seven sevilmiyorsa bir de yandık, tarifi olmayan bir acı. Acıyı fiziksel olarak tanımlayabiliriz ama ruhsal olarak yaşanan bu acı nasıl tanımlanır? Bu kıyası nasıl yapacağız. İ

  Belki bir çoğumuzun aklından zaman zaman geçmiş olan konu. Hayatımızın akışının kendimize göre iğrençleştiği, pisleştiği, o ufak dert ve tasaların hepsinin birikerek, belki ruhsal belki fiziksel olarak bizlerin kaldırabileceğinden çok ama çok daha ağır hale geldiği  anlarda zihnin ve hatta vücudun kendisinin istediği o durum.   Burada bahsetmek istediğim intihardan kastım şu olmayacak; kız veya erkek arkadaşından ayrılan veya anne babasını herhangi birini kendi yokluğunu göstererek cezalandırıldığı bir intihardan bahsetmiyorum. Belki bir örnek göstermek gerekirse Mehmet Pişkin'in intiharı benim anlatmak istediğim bu çeşit için güzel bir örnek olacaktır.   Hepimiz zor zamanlar geçiririz, kimsenin hayatının sürekli olarak harika geçtiğine dair bir düşüncem yok zira bunun en harika örneğini çok zengin insanlara bakarak anlayabiliriz. İlk olarak şunu görmemiz gerekiyor bence para insan hayatındaki haz ve arzuları karşılayan bir madde olduğu için ve bu hazlar satın alınabildiği için b