Hayata Dair

Herkese selamlar olsun, büyük bir gazetecilik öğrencisi ve bu öğrenciliğin üstadı(!) olarak yazıyorum bunu. Konumuz gazetecinin tarafsızlığı. Konuya direkt olarak dalmak doğru olur mu bilmiyorum ancak mutlaka değinilmesi gerekilen bir alan olduğuna kendimce eminim. Özellikle günümüzde gazeteciliğin nasıl bir ortama ve alana evrildiğini herkes net biçimde görmekte. Taraf olmayan bertaraf olur ilkesini benimseyen her gazeteci gerek ekmeğini kazanmak gerek kendi fikirlerini insanlara doğru veya yanlış haber ilettiği fark etmeksizin empoze etmeye çalışıyor olması. Sanıyorum şöyle devam etmem doğru olacaktır. Benim kendi ideallerime göre bir gazeteci objektif olmalıdır ve olmak zorundadır. Aksi taktirde kamuoyu ile paylaşılması gerekilen her haber her içerik amacından sapar. İstenilsede sapar istenilmesede.  Gazeteciliğin ortaya çıkış amacı insanların haber almayı hak ediyor olması. Bunun yanında haberin doğru ve gerçekten bilgilendirici bir biçimde iletilmesidir. Yapılması zaruri olan bir

Ölmek.. Bazen çok canımı sıkıyor bu kelime, eminim hepimizin. Hayata katılmış olan bütün renklerin karartısı, okunan bir kitabın son sayfası, bir cümlenin sonuna koyulan nokta. Ölüm nedir ey gafil, sorarım sana. Gidenin duygusunu bilmediğimiz, kalana ise genellikle ıstırap veren olay. Elbet sonunda varacağımız yer. Bizi karşılayacak olanın ne olduğunun bilinmediği mekan. Cennet ve cehenneme giden yolun orta noktası. Girmişsin bir bez parçası ile toprağın içine, etlerin ve kemiklerin. Aklın yok, ruhun yok, gözler görmüyor, kulaklar sağır. Hiçliğin ve yalnızlığın kendisi olan ölüm. Bir karanlık sanki. Belki de mutluluğun ve huzurun asıl adresi. Kiminin olmak istediği kiminin amansızca saklanmak istediği şey. Anlamlı olan her şeyi bozan büyük anlamsızlık. Dostlukların, paranın, ananın veya babanın geçersiz olduğu konum. Torpilin olmadığı, liyakatın esas alındığı tek yer. Dünyada paraya mezarda Allah'a biat. Korkusuzların en büyük korkusu. Peki ölüm ya olmasaydı? Belki de fani hayatımı